Mama-life
| Ff Anno schreef op: 20-10-2012 14:26:59 |
Ik geloof dat ik overspannen begin te raken.... De laatste paar jaren hebben we heel veel tegenslagen gehad en is er heel veel gebeurd... Altijd ben ik door gegaan en geprobeerd sterk te blijven. De druppel is geweest dat mijn man vorige maand zijn werk verloor, hij heeft daar een flinke klap van gehad, en ik heb hem (natuurlijk) opgevangen. Hij was boos, verdrietig etc. Mijn man heeft niet zo'n verstand van pc's en had er ook geen zin in, dus ik was diegene die cv's maakte, die sollicitatiebrieven schreef en verstuurde etc. Met succes want hij inmiddels een baan. De afgelopen weken waren erg stressvol, erg veel ruzie ook onderling, en nog steeds, al is het gelukkig wel wat minder... Maar ik merk dat ik op ben... oververmoeid, blijf maar piekeren, nergens zin in, alsof het me allemaal niet zo meer intereseert, natuurlijk intereseert het me wel. Maar ik heb nergens geen puf meer voor... ik ben op. Heb geen zin om over mijn gevoelens te praten, want wie wil daar naar luisteren, ik heb het gevoel dat ik me aanstel, want het wordt nu vast allemaal beter nu mijn man weer een baan heeft. de afgelopen maanden hebben zo'n impact gemaakt, het is net of alles er nu uitkomt. Ik kan niet meer, ben moe. Ik heb nergens geen puf meer voor, of zin in. IK heb een kort lontje, wordt heel snel boos op iedereen, ook op de kinderen. Normaal heb ik altijd heel veel geduld en nu loop ik steeds te mopperen en te schreeuwen en dit wil ik niet. Zo ben ik niet. geen idee wat ik wil, even van me afschrijven denk ik. |
| Quote |
| >monique schreef op: 20-10-2012 14:30:26 |
 weet hoe je je voelt. probeer toch met iemand te praten erover, een vriendin misschien. en maak tijd voor jezelf, doe dingen die je leuk vind, dan laad je batterij weer een beetje op. ik zeg dit nu wel zo makkelijk maar weet uit ervaring dat dit erg moeilijk is. veel sterkte, het is niet niks zo'n periode. |
| Quote |
| Ff Anno schreef op: 20-10-2012 14:34:24 |
Dat is het ook net, ik heb het te druk met werken, de kinderen, man, ik moet maar doorgaan, en
dat lukt niet meer, ik ben te moe |
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 20-10-2012 14:38:28 |
Ik herken het helemaal en zit er nog middenin. Helaas speelt er bij mij ook nog een medische oorzaak
mee en is het maar de vraag in hoeverre ik ooit weer balans vindt. Mijn tip is: laat het los! Geniet van de kinderen en van alles watje plezier geeft en laat alles wat moet( en dan vooral huishoudelijk enzo) los. Doe wat moet en niet wat ideaal is en ga ontspannen. Ga wandelen, knutselen, lezen, watjou dan ook een ontspannen gevoel geeft. En ga praten. Hier een partner waar ik niet mee kan praten, die snapt er helemaal niks van en betrekt alles op zichzelf. Mijn familie zit ver weg en wil ik niet teveel belasten, want die maken zich al genoeg zorgen om mij. Dus ik heb nu gesprekken bij een praktijkondsteuner. Die helpt me bij verstand en gevoel op een lijn te krijgen en bij het acceptatieproces van mijn ziekte. Als je nu ingrijpt, heb je kans dat je er sneller weer doorheen komt. Ga je zo door, raak je alleen maar dieper en wordt de weg terug langer. |
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 20-10-2012 14:40:31 |
Ik heb de pech, maar ook het geluk gehad dat ik mijn baan kwijt ben geraakt. Contract werd niet
verlengd en liep een maand na mijn instorting af. Brgin eerst maar eens met je werkgever overleggen
en aangeven hoe het er bij jou voorstaat. Als ik jou was zou ik of tijdelijk deeltijd ziektewet of
helemaal ziek melden. |
| Quote |
| Miesje schreef op: 20-10-2012 14:42:16 |
herken je gevoel..loop ook al maanden zo erbij.zo moeilijk |
| Quote |
| Chloe schreef op: 20-10-2012 14:42:58 |
als je op dit punt bent beland, moet je er echt iets mee doen hoor. Ik spreek uit ervaring. Als je
het wegstopt en geen pas op de plaats maakt, dan wordt het van kwaad tot erger en zit je straks in
een depressie. Dus ik zou je echt aanraden naar je huisarts te gaan en eerlijk te vertellen wat er
allemaal speelt en hoe je je voelt. Die kan met je meedenken. De eerste stap is meestal eerst ziek
melden voor een week of 2, dit houd je op deze manier niet vol nu . Heel veel sterkte! |
| Quote |
| Ff Anno schreef op: 20-10-2012 14:57:17 |
Bedankt voor de berichtjes, bij mij speelt er ook een medische oorzaak mee, waardoor ik sneller moe
ben en depressief van kan worden, maar daar krijg ik medicijnen voor. Ik vindt het moeilijk om te zeggen het is genoeg, ik blijf doorgaan, Maar ik vindt mezelf echt niet leuk zoals ik nu tegen anderen doe. |
| Quote |
| Chloe schreef op: 20-10-2012 15:46:02 |
meid, meld je ziek. Echt! Ik heb voor de zoveelste keer doorgelopen terwijl ik op was. Ik viel zelfs
geregeld op het werk in slaap, zo kapot was is. Maar toch maar doorgaan. En toen ik zo ver was om me
ziek te melden, was ik ook voor de zoveelste keer te laat met als cadeautje een fijne depressie. Als
je tijdig gas terug neemt, dan kan je zoveel ellende voor jezelf voorkomen. |
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 20-10-2012 16:23:45 |
Zeker als je ook een medische oorzaak hebt, neem gas terug. Want ik kreeg ook medicatie, maar dat
escaleerde toch en nu gebruik ik nog meer soorten medicijnen erbij om het maar te stabiliseren. Echt, neem van mij aan, als joj jezelf niet leuk meer vindt, is nu het moment om gas terug te nemen en aan jezelf te denken. Want idd een burn out of depressie ligt op de loer en dan ben je zoveel verder van huis. En natuurlijk een hele dikke knuffel! |
| Quote |
| Ellepellee schreef op: 20-10-2012 17:48:10 |
Oh zó herkenbaar!! ik zit eigenlijk al jaren in deze staat....en door de CVS en meer mediache
oorzaken kom ik er maar niet uit  Ik zou ook beginnen met je ziek melden, even rust! weet niet of je kinderen allemaal naar school gaan? maar dan de tijd overdag nemen om leuke dingen te doen, bij te tanken, dutjes doen, thee leuten met vriendinnen, boswandeling, met een goed boek op de bank... gewoon even ME time  klint heel makkelijk ......en ik weet het altijd zo goed voor een ander...zelf doe ik het ook niet, teveel moeite allemaal. sterkte, en ik hoop dat je snel weer de vele lichtpuntjes gaat zien! |
| Quote |
| Even Anno schreef op: 20-10-2012 20:10:59 |
Dankjewel voor alle lieve woorden... Net nog even bij mijn moeder geweest, en mijn verhaal er uit
gegooid, deed me wel even goed, zij had ook in al een tijdje in de gaten dat het niet zo goed gaat.
De 2 oudste gaan naar school en de jongste gaat de dgn dat ik werk naar het kdv. Maandagmorgen moet
ik extra werken, daar kom ik niet onderuit, tussendoor probeer ik de huisarts te bellen voor
een afspraak. Moeilijk hoor. |
| Quote |
| Saskia70 schreef op: 21-10-2012 09:27:55 |
Ik wil je ook sterkte wensen en heel goed dat je naar de huisarts gaat. Dan kan hij/zij ook met je
meedenken. |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 21-10-2012 09:31:09 |
Wil je even sterkte wensen, je hebt teveel op je bordje gehad en krijgt er nu de klappen van..veel
sterkte meis, geef jezelf te tijd en vertrouw op jezelf want je komt wel over als een sterk mens..je
komt er wel...maar geef het de tijd..   |
| Quote |
| Ff Anno schreef op: 22-10-2012 16:50:11 |
Dankjewel. Ik ben vandaag bij de huisarts geweest, ik heb medicijnen gekregen om wat rustiger te
worden, en een doorverwijzing naar een psycholoog daar kan ik over 2 wkn terecht. Eerder kan niet
vanwege mijn werk. |
| Quote |
| Shilkhuijsen schreef op: 25-10-2012 13:40:15 |
Ik geloof dat dit een goede stap in de juiste richting is. Ik heb een flinke burn-out gehad
en met de juiste begeleiding er langzaam uitgekrabbeld ben. Ik schrijf heel veel gedichten, gericht
op kleine mooie momenten. Steeds een beetje, totdat het weg was en ik weer echt kon gaan genieten.
Succes  Sandarijn (mamavan Janna-Puck-Mika) |
| Quote |
