Mama-life
| Deborah Op De Mobie l schreef op: 17-10-2012 22:13:06 |
Mijn grote meid los gelaten! Na het avond eten ging de bel. Een vriend en vriendinnetje voor de deur ...Mag Priscilla spelen? Mijn hart sloeg over. Wat kan ik hierop zeggen. Daar is haar mama niet voor klaar! Maar Priscilla was mij voor. Natuurlijk! Ik wou haar ook niet laten afgaan. Staat ook zo lullig. En daar ging zij op haar fietsje, naar het pleintje achter ons. Direct oma gebeld die daar woont. En ik ben wezen kijken... Maar dat was stom en kinderachtig. zij kwam vol trots en zelf vertrouwen thuis. Voor de deur bij ons is levens gevaarlijk. Gelukkig had oma zicht erop. Maar wat nu ... gaat toch niet nog vaker gebeuren? Ik was zo perplex ... ik vind er niks aan. Als ik het vooraf had geweten, maar het ging zo snel. nog maar 6 jaar en alle idioten die los lopen. |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 17-10-2012 22:18:58 |
Goed gedaan meid..!!! en verder niet teveel over nadenken wat er eventueel ZOU KUNNEN gebeuren.
Jullie meisje heeft het goed gedaan! Dit is zo goed voor haar en voor jouw ook. |
| Quote |
| Sabina Mv Milou En R avi schreef op: 17-10-2012 22:19:49 |
Ik kan me je gevoel helemaal voorstellen. Wat goed dat je het toch gedaan hebt! Dat je bent gaan
kijken is niet erg, zo lang priscilla het niet gezien heeft  |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 17-10-2012 22:25:39 |
Goed gedaan , en ja.. dit gaat nog heel vaak gebeuren.. Maar na t avondeten zou ik niet meer doen, t
wordt toch wel heel snel donker nu... |
| Quote |
| Deborah Op De Mobie l schreef op: 17-10-2012 22:26:56 |
Priscilla stuurde mij weg hihi... zwaaide en wou haar een kusje geven. Daar wou ze niks van weten.
nu ligt mijn grote meid naast mama in bed |
| Quote |
| Marliesmvrobin schreef op: 17-10-2012 22:29:21 |
Goed dat je die stap hebt genomen! Je dochter zal er ook wel blij mee zijn. Natuurlijk is het loslaten van je kind moeilijk. Maar uiteindelijk is het onvermijdelijk, niet waar? Als je nu geen kleine stapjes neemt zul je later een hele grote stap moeten nemen. Misschien is dat nog wel moeilijker dan nu stukje bij beetje. Bovendien lijkt het me voor je dochter ook beter als het geleidelijk aan gaat ipv hele grote stappen. Of het nog vaker gaat gebeuren? Ja gegarandeerd! In je berichten kom je altijd over als een sterke onfhankelijke vrouw. Dat is waarschijnlijk niet gekomen doordat je altijd maar hebt kunnen schuilen onder veilige vleugels. Jij wenst je dochter toch ook toe dat je later een sterke, onafhankelijke vrouw zal worden? Ikzelf heb niet zoveel moeite met het loslaten van mn kind. Misschien maakt het verschil dat t een jongen is? Geen idee. Maar ik besef me heel erg dat t leven met vallen en opstaan gaat. Het is niet anders. |
| Quote |
| Deborah Op De Mobie l schreef op: 17-10-2012 22:30:48 |
ze was om 18.15 thuis... anders vond ik het ook te donker. Maar zal de laatste keer zijn, word
steeds eerder donkerder. Maar ze vond het half uurtje zo geweldig. mijn hart gaat nog steeds te keer
... ik blijf het niks vinden. Levi en Priscilla bij de sport, ook zoiets grrr |
| Quote |
| Jo schreef op: 17-10-2012 22:47:28 |
Ik weet dat dit voor jou een megagrote stap is (lees al een tijdje mee en weet hoe moeilijk je het
vind) en ik vind het echt superknap en dapper!!!! |
| Quote |
| Deborah Op De Mobie l schreef op: 17-10-2012 22:48:31 |
@ Marlies dankje wel. Ik ben een sterke en onafhankelijke vrouw geworden door een ongelukkige jeugd
waarbij ik veel te jong op eigen benen moest staan. Hierdoor heb ik ook zwakke punten . Ik ben erg
beschermend. Maar als ik haar niet loslaat, ontneem ik haar ook iets. En dat kan ik niet. Het is een
soort twee strijd. Mijn jongens zijn onbesuisd, zien geen gevaren en veel te ondeugend. Geen
vertrouwen in . De afgelopen tijd voel ik dat ik ben veranderd. Wat, hoe, waardoor en waarom geen idee
... maar merk het aan meerdere dingen. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 18-10-2012 07:12:42 |
Vind het echt ontzettend knap van je! Je hebt wel eens laten weten hoe moeilijk je het vindt, super
dat je dit dan toch doet! Petje af ;-) |
| Quote |
| Monica Mv 2 schreef op: 18-10-2012 09:42:18 |
Heeeeel goed, ik ben trots op je !!! Ik herken het loslaten erg goed. Bij Kirsten kan ik het wel, bij Guus niet. Ik denk af en toe zelfs dat ik hem onbewust klein hou en daarmee tekort doe. Of dat zo is, zal de toekomst moeten uitwijzen vrees ik |
| Quote |
| Miesje schreef op: 18-10-2012 10:40:34 |
knap dat je het gedaan hebt  ik vind het ook erg moeilijk. hier laat ik de middelste van 5,5 ook niet alleen buiten.doodeng. de oudste van bijna 8 wel maar pas sinds een krap jaar. |
| Quote |
| Tiesmv3jongens schreef op: 18-10-2012 10:42:24 |
Knap dat je het gedaan hebt lees af en toe ook dat het je veel moeite kost dus dit is gewoon super. |
| Quote |
| Roos schreef op: 18-10-2012 10:48:15 |
Super Deborah!!!! Ben trots op je, de eerste stapjes zijn gezet. Makkelijk zal het nooit helemaal
zijn of ze nu 4,6,12 of 14 zijn haha. Ik merk dat nu ook aan mijzelf en mijn 14 jarige hoor!! Maar echt super van je! |
| Quote |
| Deborah Op De Mobie l schreef op: 18-10-2012 13:16:12 |
lief van jullie! monica daar ben ik ook bang voor. Erg herken baar. Maar Guus heeft medische problemen, dat speelt vast ook een grote rol. Je beschermd hem, met je mama hart. |
| Quote |
| Bepje schreef op: 18-10-2012 15:46:13 |
 Goed hoor ! En ja, dit zal vaker gebeuren maar dat hoort ook zo, jij bepaald waar ze naar toe mag en met wie maar buitenspelen hoort erbij. Ik heb met een spuitbus wegenwit een streep getrokken in onze straat (een stukje voorbij die streep is verkeer) zodat duidelijk is hoe ver ze mogen. Misschien ook iets voor jou om te doen, `t is alleen illegaal natuurlijk. |
| Quote |
