Mama-life
| Meanne schreef op: 16-10-2012 14:57:23 |
Wie is hier mee bekend? Op advies van de kinderlongarts start mijn oudste zoon hier morgen mee. Hij heeft adhd en kenmerken van autisme, wat ze geen diagnose geven. We hebben pas een een herbeoordeling gehad omdat wij ons niet in ODD konden vinden, die diagnose is er vanaf maar kenmerken van autisme zijn er bij, geen probleem ieder mens vertoond er kenmerken van. Alleen heeft hij een beetje van alles maar kunnen het geen naam geven. Maar waarom de therapie.....mijn zoon is extreem angstig voor prikken, naalden. Ik ook maar ik kan de link leggen het doet even pijn en dan is het over. Hij dus niet. Totale paniek, gillen, krijsen en er is geen contact meer te krijgen met hem. Ondertussen is hij 11 jaar en ik hou hem niet meer. Justin heeft een aangeboren afwijking aan zijn luchtpijp en de tak naar zijn linkerlong is ook niet goed, te slap. Dit weten we sinds maart. De longarts was de eerste arts die echt zijn angst zag. Hij is toen onder narcose geprikt, moest al onder narcose voor longonderzoek en het leegzuigen van zijn longen. Als baby was justin heel vaak ziek, uit bloed onderzoek bleek hij een immuunstoornis te hebben. Ook bleek dat zijn lijf niet de inentingen had opgenomen dus moest overnieuw geent worden, Justin werd wekelijks geprikt. Vanaf 10 maanden tot 4 jaar. Altijd in de houdgreep omdat hij anders zijn arm niet stil hield. Rond zijn 4e kwam er een jeugdpsychiater bij en hij heeft toen speltherapie gehad. Niets geholpen. Morgen start dus de therapie maar hij wil niet, hij moet, maar hij is zo bang!! De psycholoog heeft verteld hoe het te werk gaat en justin heeft alleen maar gehoord dat er naalden zijn die hij in de toekomst moet aanraken. Sorry heel verhaal maar ik ben opzoek naar positieve verhalen. |
| Quote |
| Petrina schreef op: 16-10-2012 15:02:20 |
Ik heb deze therapie gevolgt, om dingen die in mijn leven gebeurd zijn te verwerken, zodat ik er aan
terug kan denken zonder weer die vreselijke angst of verdriet van toen, die mij overspoelt. Het
heeft mij enorm goed gedaan, door die therapie kan ik er nu over praten, pijn en verdriet zullen
nooit helemaal erbij weg gaan, maar dat hoeft ook niet, het is wel leefbaar en 'normaal' geworden,
normaal gezien hoe mijn leven toen was zeg maar. Dus hier heeft het echt geholpen... |
| Quote |
| Petrina schreef op: 16-10-2012 16:44:23 |
Het waren totaal zo'n 6 sessies, de ene week een sessie en dan de andere week had ik gewoon gesprek,
omdat mijn psychologe het zelf deed. Het was enorm intensief hoor, was erg vol emotie, en daardoor vermoeiend zeg maar. Ik zag er ook enorm tegenop, was er erg bang voor, maar dat kwam vooral doordat ik niet goed wist wat ik verwachten kon. Nou was ik wel volwassen natuurlijk, voor je mannetje zal het nog wel 'enger' zijn, hij is nog zo klein. Maar volgens mij zijn er hier meer met ervaringen rondom emdr hoor, ik hoop dat het hem ook heel goed zal helpen! Suc6 |
| Quote |
| Dicha schreef op: 16-10-2012 17:02:12 |
Meanne heb je al eens op de website gekeken van emdr.nl? Staat ook een heel stuk over emdr bij kinderen, misschien heb je er wat aan |
| Quote |
| Sabrah schreef op: 16-10-2012 17:21:44 |
Mijn dochter heeft het gehad maar er is bij haar niet echt iets uit gekomen. Ze was toen 7. Maar ik
heb begrepen dat als het helpt je er ook echt baat bij kan hebben. |
| Quote |
| Meanne schreef op: 16-10-2012 18:19:45 |
Ik heb nog niet op de site gekeken, ineens schoot mij te binne dat justin morgen moet vandaar mijn
vraag. Dat het intensief is zei de psycholoog al. En dat er goede resultaten mee geboekt worden. Er moet iets gebeuren maar vind net ook dubbel, gezien de spanningen en angst wat justin nu al heeft. Ik ben bang dat ik hem morgen niet naar binnen krijg. Ga ztraks de site even bekijken, bedankt |
| Quote |
| Sun schreef op: 16-10-2012 18:38:32 |
Een vriendin van mij heeft ook een stuk of zes sessies gehad om dingen uit het verleden te verwerken
en het heeft ontzettend goed geholpen. Mijn buurvrouw is orthopedagoge en vertelt ook vaak dat ze
dit bij kinderen doen en dat er ook heel veel goede resultaten zijn. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 16-10-2012 21:33:34 |
geen ervaringen met kinderen en EMDR , wel met een volwassene Mijn man heeft PTSS (militair geweest) en zat erg met zichzelf in de knoei. Allerlei soorten en maten therapie gehad, tot EMDR aan bod kwam. Het heeft hem heel goed geholpen. Er is wel een stap gemaakt in het proces. Hij was daarna erg gesloopt moet ik zeggen, het is erg intensief maar brengt wel iets. Sterkte, hefitg wat je zoon moet doormaken, maar wellicht gaat het nu een stap in de goede richting brengen |
| Quote |
| Ingrid schreef op: 16-10-2012 21:38:13 |
Mijn dochter heeft EMDR gehad. Ze heeft 4 sessies gehad en ze heeft er heel veel baat bij gehad. |
| Quote |
| Mamaartje schreef op: 16-10-2012 21:42:18 |
Ik heb het ook gedaan, nog niet zo gek lang geleden trouwens. Om het verdriet dat ik had minder
zwaar te maken. (Mijn moeder is na een ziekbed van een half jaar overleden, net toen mijn dochter 8
weken oud was..) Ik kwam helemaal in de knoop bij de huisarts, dacht echt dat ik zwaar depressief was. Ze stelde voor om deze therapie te proberen. Ik heb een aantal sessies gedaan en ik moet zeggen, het was heftig. Maar ik ben er wel beter uit gekomen. Het verdriet van het gemis blijft, maar ik kan er beter over praten, het doet minder pijn dan voorheen. Ik moest toen het beeld dat me het ergste raakte voor de geest halen, een cijfer geven hoezeer het me raakte van 1 tot 10, en dan naar tikjes luisteren. Er komen allerlei emoties boven, maar na een tijdje zal het minder zwaar voelen. Plan niks de rest van de dag en laat hem zelf aangeven wat hij wil. Succes en sterkte morgen!! |
| Quote |
| Mama-van-aimy schreef op: 16-10-2012 21:53:36 |
Mijn zoontje heeft EMDR gehad ivm een tandarts trauma. Hij durfde geen enkele behandeling meer aan bij de tandarts. Zelfs in de stoel liggen was al een grote drama. Laat staan met een spiegel/haakje kijken, of een foto maken. Hij was een jaar of 5 toen hij met de EMDR begon. Hij heeft 6 behandelingen gehad. Hij heeft er erg veel baat bij gehad. Hij kreeg een koptelefoon op en dan hoorde hij om en om tikgeluidjes in zijn oortjes. Hij zat bij mij op schoot en op hetzelfde moment tikte ik met mijn handen op zijn beentjes in hetzelfde ritme van de piepgeluidjes. Ze gingen dan eerst terug naar het moment van trauma (vallen op zijn mond, tanden ernstig beschadigd en de behandeling van de tandarts erna en natuurlijk de pijn). Hij moest dank denken aan de pijn die hij had gehad. Op hetzelfde moment moest hij dus ook proberen om zijn emoties te uiten door tekeningen te maken. De eerste tekeningen stond veel krassen met zwarte potlood. Na verloop van behandelingen vertelde ze dat hij niet meer bang hoefde te zijn. En je zag ook verandering in zijn tekeningen die hij maakte. hij had wel iedere behandeling die koptelefoon met tikgeluidjes op. Nu gaat hij normaal naar de kindertandarts. Hij is nog wel nerveus. Maar ondergaat al veel behandelingen. Ik zit wel altijd naast hem en tik dan met mijn handen op zijn been (wat ik dus ook deed tijdens de EMDR behandelingen). ik ben er erg over te spreken. Het heeft mijn zoontje heel goed op weg geholpen om over zijn angst heeft te komen. |
| Quote |
| Made schreef op: 16-10-2012 21:58:20 |
Ik heb geen ervaring met kinderen en EMDR, wel bij mezelf. Heb meerdere malen EMDR gehad (voor verschillende dingen) en heb er enorm veel baat bij gehad. Was naderhand wel heel erg moe, emotioneel en soms boos, hoofdpijn kwam ook weleens voor, puur van het verwerken. Ik vind het echt een aanrader! |
| Quote |
| Meanne schreef op: 16-10-2012 22:53:32 |
Ik ben heel benieuwd, ik heb geen idee of ik er bij moet blijven. Hij is 11 jaar. Een andere instelling heeft het ook geraden voor mijn jongste zoon, een jaar Geledenal, hij moest toen nog 3 jaar worden. Eerst masr eens kijken hoe het met Justin gaat. Als ik hier zo lees en op de site is het denk ik ook iets voor mijzelf  |
| Quote |
| Meanne schreef op: 17-10-2012 17:42:33 |
Vanmiddag zijn we geweest hoor, hij had een bekende psycholoog al herkende Justin dr niet meer, paar
jaar terug had hij een cursus bij dr gevolgd via de instelling waar hij nog steeds loopt. Justin was heel onrustig, was heel druk met bewegingen en erg fel en onverschillig. Ze heeft hem en mij uitgelegd wat het precies inhoud en bij justin gaan ze hem afleiden dmv zijn ogen. Dus geen klikjes. Volgende week het echte werk, we gaan naar het lumc, ziekenhuis. Het is in de ruimte waar hij altijd alle prikken heeft gehad. Dat gedeelte wordt nu gebruikt voor de psychologen dus er zal geen herkenning zijn voor hem. De instelling waar hij loopt hoort bij het lumc, vandaar. Ook moet hij zijn medicatie in genomen hebben, was ik nu vergeten, hij krijgt in de weekenden en vakanties nooit zijn medicatie. |
| Quote |
| Mamaartje schreef op: 22-10-2012 23:34:12 |
Succes! Laat je het nog even weten hier hoe het is gegaan? |
| Quote |
| Meanne schreef op: 23-10-2012 08:16:56 |
Doe ik, ben echt heel benieuwd. Gisteren sinds tijden weer een extreme angstaanval en nu was mijn man er gelukkig bij. De tandarts wilde alleen een stukje tand weg slijpen, is dus niet gebeurt. |
| Quote |
| Meanne schreef op: 25-10-2012 11:07:34 |
Vanmorgen heeft hij de eerste sessie gehad. Ik mocht er niet bij blijven, maar hij kwam zo 'wazig' de kamer uit. Heel vermoeid en zijn ogen stonden raar maar ja is niet gek. Hij moest een half uur lang met zijn ogen haar vingers volgen. Maar het eerste plaatje is hij al kwijt!!! Ben heel benieuwd!! Over 2 weken de tweede sessie |
| Quote |
