gedragsverandering na CVa/ hersinfarct

ik zou het proberen bij een organisatie cva patienten en lotgenoten of op een forum om eens te kijken wat daar de ervaringen zijn.

ik heb zelf een cva gehad in 2001 ben maar een kleine 2 weken verward geweest en gelukkig niet gebleven. mijn moeder heeft vorig jaar 3 keer een infarct gehad en die heeft dat ook, ze spreekt ineens sloveens zinnen tegen mij, is van origine sloveense maar is al vanaf haar 18e in andere landen woonzaam.

ik probeer haar rustig duidelijk te maken dat ze even moet nadenken voor ze wat zegt, en help haar op gang.. net alsof je tegen een klein kind praat eigenlijk.. het is wel moeilijk hoor maar goed, neem haar met een korreltje zout en bedenk dat het maar 1 keer per maand is. loopt het uit de hand dan zou ik kontakt opnemen met de huisarts..

succes ermee..

veel mensen krijgen na zoiets een flinke tik, ik ben geen arts , wel kan ik iets zeggen over mijn werkgebied, veel mensen komen bij ons op de groep na een cva, vasculaire dementie is hieraan gerelateerd

mijn vader heeft een NAH (niet aangeboren hersenletsel), vergelijkbaar met CVA en ik herken veel (alleen is mijn contact met hem misschien anders). Hier ook veel gedragsverandering, daarnaast heeft hij ook een taalstoornis en kan daardoor slecht communiceren. Als je schoonmoeder in het revalidatiecentrum verblijft zou ik toch willen aanraden om een dag mee te lopen. Dit geeft heel veel inzicht in haar beperking en hoe daar mee om te gaan. Verder kan je via het revalidatiecentrum in contact komen met maatschappelijk werk. Probeer in gedachte te houden dat zij hier niet voor gekozen heeft en jullie ook niet natuurlijk. Ze doet het niet express. Zo is zij op dit moment, misschien wordt het beter, misschien ook niet, maar ze is er nog wel....en dan zullen jullie er samen wat van moeten maken...

kijk eens op de site van nah caithy, mss kun je daar iets mee

Ik heb even gebeld met haar mentor en vanavond hebben een gesprek met haar mentor. Ik denk dat ze straks meer hulp nodig heeft, dan die ene keer per mnd dat we daar zijn. Dat is natuurlijk mogelijk, maar het gaat nu ten koste van ons gezin en dat is het ons niet waard (klinkt niet aardig maar dit wegebben mijn man en ik al even besproken).
daarnaast zijn er nog die financiële problemen....

Mijn vader heeft NAH opgelopen door een auto ongeluk.
Hij is na de coma nog een poos in het zh geweest, daarna naar revalidatie centra. Hij liep verschillende fases door. Een daarvan was dat hij vreselijk agressief was. ik heb wel eens een kop koffie naar me toe gesmeten gekregen.

Dit is voor een kind vreselijk (ik was 17) om je vader zo te zien. Vooral omdat dit totaal niet paste bij hoe mijn vader was. De zachtheid zelfe.
Heb mij altijd voor ogen gehouden dat dit niet mijn papa was die dit deed, maar de 'ziekte'

Goed, er is nog een hoop te vertellen tussen het revalideren door en het heden, maar daar zal ik je niet mee lastig vallen.
Hij zit inmiddels ruim 10 jaar in een verzorgingstehuis. Hij is trouwens nooit weer thuis geweest na zijn ogeluk, heeft niet meer zelfstandig kunnen wonen. Ik heb een hele andere vader gekregen na het ongeluk, eentje die qua gedrag ook heel anders is (kan zich echt als een kind gedragen)

Ik heb het altijd erg moeilijk gevonden hier een weg in te vinden, en vind het soms nog vreselijk lastig.

Is het sowieso al duidelijk dat je schoonmoeder weer thuis komt te wonen?
Ik kan alleen maar voor mijzelf spreken, ik ken jouw situatie niet en wat er allemaal is gebeurd in het gezin, maar ik zou mijzelf wel recht in de ogen willen kunnen aankijken. ALs het dus nodig is dat ik er eens in de zoveel tijd zou moeten zijn, zou ik dat doen.
Maar je voelt zelf wel wat jij en jouw gezin aankan.
Veel sterkte..

Vanavond een fijn gesprek gehad met de mentor. Haar waren ook wel wat dingen voor gevallen en nee het is nog niet zeker dat ze alleen terug kan naar huis.
Vandaag had ze macaronie gekookt en vergeten het gas uit te draaien en ook was ze in de war omdat er ham gebruikt werd ipv gehakt.
Dat is dus best gevaarlijk.

Oh dat recht in de ogen kijken lukt prima, ik ben namelijk degene die nu alles regelt (financien, schulden uitzoeken, mee gaan met thuisbezoek en intake bij de revalidatiecentrum etc).  Mijn man heeft nu een groot en belangrijk project lopen en daar moet hij zijn kop bij gebruiken (een ict oplossing dat nog niet eerder zo groot in de markt is gezet). 

Pff dat dwarse is gewoon lastig want ze wil dingen regelen maar kan het geheel niet overzien en ze denkt van wel.

Voor het financiële deel kun je een bewindvoerder aan laten stellen. De rechter moet daar toestemming voor geven, beschermingsbewind heet dat. De maatschappelijk werker van de instelling waar ze nu verblijft kan daar mee helpen, evenals met je andere vragen.
Sterkte.

Mijn moeder heeft een aantal jaar geleden een CVA gehad en is hierna veel 'liever' geworden. Het was altijd een vrouw die wat moeilijk haat emoties liet zien en dan ook 'negeerde'.  Nu heeft ze dat niet meer en is ze opener geworden, veel minder gestressed ook. Ze heeft 1,5 week in het ZH gelegen en daarna nog een paar maanden gerevalideerd in een centrum (maar ze woonde wel thuis). Uiteindelijk si ze er weer helemaal bovenop gekomen, wel met fysieke beperkingen.

Maar goed, hier was de gedragsverandering uiteindelijk dus positief. Sterkte met je schoonmoeder en alles er omheen!

Wat fijn Jantjemv3 om ook een positieve verandering te zien! Wat zal er een last van haar schouders afvallen!

Wij hebben ook zitten denken aan bewindsvoering, maar die taak willen wij niet op ons nemen. Mocht het toch mis gaan met die financieen dan zijn wij de gebeten hond en daar passen we voor... 
We gaan dit wel bespreekbaar maken met de maatschappelijk werkster, daar heeft ze toevallig vanmiddag een gesprek mee! Benieuwd of ze er zelf over begint.

Ik bedoelde juist een andere bewindvoerder dan jullie, dat had ik er niet duidelijk bij gezet. Er zijn bedrijfjes die dat doen, wel opletten of ze betrouwbaar zijn, dat scheelt jullie dan weer.
Maatschappelijk werk kent er waarschijnlijk wel .

Nou inmiddels zijn we een maand verder en mijn schoonmoeder gaat lichamelijk de goede kant op. Cognitief een heel ander verhaal. 
Financiele situatie loopt erg uit de hand en de schuldsanering aanvraag is de deur uit. Mijn man en ik kwamen er altijd uit plichtsbesef en niet omdat het altijd zo gezellig was, maar de boel staat nu op ontploffen. 
Mijn schoonmoeder is erg dwangmatig en als ze iets zegt dat het NU moet gebeuren, dan moet je ook NU reageren.
Ze verwacht dat we ook elk weekend komt en verwacht snel naar huis te kunnen, terwijl ze niet eens boodschappen kan doen, want het overweldigt haar ontzettend en het is te druk. 

De weekend mag ze naar huis maar ze zit op de bank en doet niets (ze moet juist dingen doen, want als ze tegen bepaalde dingen aanloopt, kan ze dit oefenen met de fysio). 

Ik kan hele verhalen schrijven maar ik vind het zo zielig voor mijn man. Er komt zoveel shit naar boven. Hij is door zijn vader 7 jaar geleden laten zitten en nu trapt zijn moeder hem constant de grond in (ook bij anderen), terwijl hij doet wat hij kan. 
Dat hij niets regelt en dat hij niets doet!!!
Vandaag gehoord dat hij op zijn 18e verjaardag een lening voor haar aan moest gaan!!! Over de rug van je eigen kind... Woest ben ik!!!! 

Afijn maandag is er weer een gesprek met de artsen... wordt vervolgd.

Ene oor in andere oor uit proberen......  .
Is er nog andere familie om de taken te verdelen ?

Nee Mir helaas is er maar 1 zoon en haar zus (dus tante helpt mee, maar ja die zit in hetzelfde schuitje).

Met name omdat al het oud zeer bovenkomt is het moeilijk!

Ga dan heel duidelijk aan geven bij de mensen die haar nu helpen met naar huis gaan hoe de vork in de steel zit en waar jullie grenzen liggen. Dan kan er meer begeleiding bij haar thuis komen straks.

Dit doen we ook al, geven in het boekje ook aan wat er gebeurt thuis, helaas is ze erg gehaaid en doordeweeks doet ze het heel goed, natuurlijk ook geen afleiding etc, maar waarom ze dat thuis niet laat zien geen idee!
Helaas is het revalidatiecentrum niet erg scheutig met informatie en informeren etc. Constant lopen we overal achteraan en mijn schoonmoeder roept dan iets en dat zeggen wij weer huh?? Moeten we weer contact zoeken etc.
Ik denk dat ze niet meer thuis kan worden, of ze moet begeleid worden, maar geen haar op ons hoofd die denkt dat wij dat gaan doen, maar ja en dan... wie dan? 
Inmiddels hebben ze de maatschappelijk werk ingezet en komende vrijdag hebben we een belafspraak omdat we ook nog eens niet naast de deur wonen.

Hallo iedereen,
mijn partner heef top  21/07/2012 4 herseninfarcten gehad. Hij heeft het overleefd en herstelde vrij goed , zelfs dat hij alles weer kon op zichzelf. Tot ongeveer een week geleden maakte hij zich om iets pieteluttigs druk en heeft hij een woedeaanval gehad en was hij razend kwaad. Dat ging alweer voorbij, en hij herhinnerde het zich niet. De dag nadien is hij in stad getrokken en kwam hij over euforisch thuis... niet te doen. Nu is hij sindsdien wat te euforisch en moest ik hem met medicatie kalmeren. Deze avond komt de dokter en ik hoop dat hij mij wat verder kan helpen want ik begin zelf ook wat in te storten.Hij was trouwens ontslagen uit de revalidatiecentrum na 2 maanden.
Van hulp kan ik enkel op een paar vrienden rekenen maar ze wonen erg ver, van mijn familie ook niet echt want mijn moeder is in volle paniek en zegt dat ik m'n leven vergooi door met zo iemand samen te zijn en dat hij de ziekte van Korakov heeft. Zijn familie moet ik al helemaal niet aanspreken want daags na het ongeluk hebben ze bij de politie klacht tegen me neergelegd wegens slagen en verwondingen. Alsof ik mijn vriend zou slagen dat hij in't ziekenhuis beland.... Ik ben doodop maar zie hem zo graag ik hou van hem al sinds de eerste dag . we zijn 3.5 jaar samen btw. Kan iemand met mij praten want ik heb echt nood aan een luisterend oor en aan steun en mensen met dezelfde ervaring.
ik hou jullie op de hoogte van de dokter
groeten
Stéph.

neen. maar hij is nog maar 34 jaar oud

Testen ze dat dan niet in de revalidatie zelf als hij daar is?

Heb je terug gemaild


Sterkte meid met je schoonmoeder.
Ik weet niet wat ik straks moet verwachten van de dokter.
Net belde hij mij, klonk weer beetje te vrolijk, was in de supermarkt om lasagne te kopen en frisdrank....
binnen half uurtje kan ik naar huis. Hij ging ook naar huis komen want de dokter komt dan.
Ik hoop zo hard dat hij rustig is en niet overeuforisch.
Ik begrijp volledig dat je ontploft bent. Ik heb vorige week vrijdag gehad toen hij in een sarcastische euforische fase zat en mij niet had laten slapen. Ik heb zoveel lelijks gezegd en heb er nadien spijt van.
Duimen maar voor straks...
succes hé...
( de revalidatie waar m'n ventje zat was wel een fijne centrum, da's in Edegem ; Revarte...)
xxx

Steph google maar eens op Korsakov.. en dan kun jij het beste beoordelen of daar event sprake van kan zijn..

oede morgen,
De dokter is gisteren geweest en het verdict is dat we eerst met Risperdone proberen en dat afwachten of hij dan van zijn opgewondenheid afgeraakt. Hij had deze nacht weer niet geslapen en juist was hij weer zo opgewonden als een springkonijn. Ik heb hem verboden om vandaag naar buiten te gaan en vandaag een rustdag in te lassen. Hij voelt zich volkomen normaal en zou het liefst vanalles willen doen en werk gaan zoeken...
Zelf heb ik wel een beetje geslepen. Zou het liefst van al dat hij terug gewoon wordt.

Zolang de dokter de scan van spoed van vorig weekend niet heeft kan hij niet oordelen of hij korsakov heeft of niet. Ik heb al gegoogeld en ik wordt er enkel panischer van... niet gezond voor mijn darmstelsel momenteel...

groeten
Stéph.

Korsakov heeft toch te maken met veel drankgebruik?

Het syndroom van Korsakov is een aandoening waarbij een gedeelte van de hersenen wordt aangetast. Hierdoor ontstaat geheugenverlies. De patiënt verliest vooral het vermogen om iets nieuws te leren, terwijl vaak ook het begrip van tijd gestoord raakt. Het gedrag van de patiënt verandert. Deze kan niet meer voor zichzelf zorgen. Door het langdurige alcoholmisbruik ontstaan ook afwijkingen aan organen als hart, lever, alvleesklier. Een bijkomend gezondheidsrisico is het hoge percentage rokers (ca. 80%).

Ik ken je situatie niet maar dat euforische hoort er toch niet bij?? 

Dit vond ik online; met name pagina 7 is, denk ik, wel herkenbaar!

http://www-fgg.eur.nl/mpp/publications/ie_b_cupido.pdf

Steph, je schrijft dat hij 4 x een herseninfarct heeft gehad. Als hij korsakov heeft, wat kan natuurlijk, moet hij heel veel gedronken hebben altijd. Dan zou het ook kunnen dat die herseninfarcten daaruit zijn ontstaan.
Mensen met hersenletsel, dat is er na een infarct of bloeding, kunnen heel erg veranderen omdat er delen van de hersenen niet meer werken en/of andere delen door beschadiging anders zijn gaan werken.
Wacht de uitslag van de scan af en trek aan de bel als het niet gaat, sterkte !

Precies Bepje, veel en langdurig drinken.. en dan praten we niet over 1 glas alcohol per avond.
Bij Korsakov komt ook vaak gebrek aan Vitamine B1 en B2 voor, niet eten, blackouts...
Zeer agressief gedrag vertonen.. en dat alles door de drank die een hersenbeschadiging heeft veroorzaakt en ook niet meer hersteld..

Ik vraag me af waarom je ma zoiets zegt...

m'n ma zei dat omdat hij inderdaad vroeger veel dronk. hetgeen nu volledig gedaan is. Maar hij heeft die CVA gehad door teveel te drinken. Ze zeggen dat hij te jong is voor Korsakov. Maar misschien kan dat ergens ook terug te vinden zijn.
ik weet het allemaal niet meer hoor. Ben ten einde raad en hoop enkel dat de nieuwe medicatie een goede invloed zal hebben op zijn manier van doen. Dat het euforische er een beetje af gaat en en dat hij terug gelijk een normale mens slaapt en niet meer zo raar doet. Echt ik hoop dat zo hard hé...
bedankt voor jullie luisterend(lezend) oor(oog) hé
Doet deugd dat ik er met iemand over kan praten.
xxx
Stéph.

Korsakov kan inderdaad tegenwoordig al op jongere leeftijd voorkomen.

Maar als ik jou was zou ik dit is overleggen met de behandelend arts.. die is tenslotte kundig en wij kunnen alleen maar gissen...