is dit altijd zo?

hoe ouder ze worden hoe zelfstandiger en dan neig je mss meer naar een tweede, 3,5 is nog heel bewerkelijk, komt wel goed

Ik riep altijd dat ik 2 kinderen wilde (mocht dat lukken dan). Na de bevalling van de eerste kwam ik al een beetje terug erop, maar bleef toch denken dat er nog wel een 2e zou komen. Maar na 2 jaar ofzo vonden wij het toch prima zo (mijn man dus ook) en blijft het bij 1 kind. Dat komt niet alleen door de bevalling hoor, maar voor ons is het echt goed zo.

tja ligt eraan denk ik

ik wist dat ik twee kids wilde
toen de eerste kwam heb ik direct gezegt ik wil er nog een en liefst snel
maar goed kwam ea tussen jayden was uiteindlijk 3,5 toen ryan kwam

en nu ik ben klaar ik zeg ook tegen iedereen now way nooooit weer een baby hoor echt niet

ik ben zoo geen baby mama vind het alleen maar zwaar
na 1ste jaar vind ik t een stuk makkelijker

is voor mij reden te meer om te zeggen nee niet weer
ze worden zefstandig dan kan je zelf ook weer wat meer doen enz
vind jayden nu een heeerlijk ventje
maar de jongste is nu bijna 4 mnd en tja hoe ik er over een jaar over denk geen idee

Ik was van mening dat ik er 2 wilde, altijd.... misschien wel 3, leek me zooo leuk!
Nu heb ik er ��n en vind het voorlopig welletjes. Hij is nu ruim 6 maanden en heb er heel wat mee te stellen. Vind het eigenlijk best zwaar die eerste tijd, de gebroken nachten, het huilen.... ben soms gewoon op.
Heb daarnaast echt een hel van een bevalling gehad, na 50 uur weeen een spoedkeizersnee en zelf haast eronder door gegaan.... dus ik zeg nu: het is genoeg.

Ik vind het niet raar dat je dat zegt. Je bevalling ging misschien wel prima en je zwangerschap, maar voor zo'n kleintje zorgen kost gewoon heel veel energie en inzet. Ik zou zeggen: bekijk het over een jaar of 2 nog eens, wellicht kijk je er dan heel anders tegenaan

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Quote :

ik ben zoo geen baby mama vind het alleen maar zwaar na 1ste jaar vind ik t een stuk makkelijker

Eerlijk van je! Ik sluit me daar helemaal bij aan.... maar op de ��n of andere manier klinkt dat niet goed als kersverse moeder, ik durf het nooit echt uit te spreken. Wij zijn 5 jaar bezig geweest om zwanger te raken en nu heb ik het soms helemaal gehad, ben ik op, moe, uitgeblust....
Mensen reageren altijd een beetje verontwaardigd: ahhhh zooooo schattig zo'n klein babytje, hoe kun je dat nou zeggen! En dan denk ik.... je moest eens weten hoe schattig hij kan krijsen....
Ben stapelgek met mn kind, zou nooit meer zonder willen, maar ben toch wel erg blij dat hij steeds meer zelf kan!
Hij zit nu in een periode dat hij alleen maar op schoot wil.... zuchttt. Begint meteen te krijsen als ik hem neerleg... je kent het wel Angelique

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Ik wilde er altijd 3 of 4 leek me geweldig.
Uiteindelijk bleek dat zwanger worden voor ons niet zomaar iets was, en was ik na 4 jaar zwanger van de eerste,

na de bevalling van de eerste riep ik dat ik nooit meer wilde.
Ik had een geweldig fijne zwangerschap, alleen een hel van een bevalling.

Na 4 jaar begon het toch wel te kriebelen, en omdat de eerste ook 4 jaar duurde, zijn we er maar voor gegaan.
Na 2 maanden was het zo raak als maar kon haha.
Vreselijke zwangerschap gehad, maar een plaatje van een bevalling.

Maar ik sluit een deel 3 niet uit, ligt helemaal aan de financiele toekomst.
voor nu geniet ik nog even van mijn 2 moppels.

@anna herkenbaar jaa pfff
maar goed ik ben een openboek
ben eerlijk over dingen
tuurlijk geniet ik van mijn baby het is ook een heeerlijk kind
maar dat neemt niet weg dat t gewoon echt zwaar is
en tuurlijk zijn er ook mensen die die periode heerlijk vinden maar voor mij is het 10 x niets
daarom had ik ze liever korter op elkaar gehad dan hadden we dat gehad en konden we weer verder
jayden was ook geen gemakkelijke baby maar sliep wel
nu is het totaaal omgekeerd onwijs lief tevreden kind maar slaapt niet en eist gewoon veel aandacht
tot op zeker hoogte prima hoor

maar goed zeker nu zeg ik gewoon echt nooit meer
ik riep vanaf ik 14 was ik wil er twee
ben er een van de drie en vond dat vreslijk
en nu heb ik er 2 en het voelt gewoon af
af en toe komt mijn ziekelijk voorkeur boven van oo een meid
maar goed dat heb je niet voor kiezen dus we houden het bij deze twee heelrijke binken

ik heb nooit gezegd wil er zoveel. ofzoiets

ondanks ik hel van zwangerschappen en roep ik tijdens het overgeven nooit meer.

Nou ben nou bezig voor ons 4de en toch echt definitief laatste want er gaan blijvende maatregelen nemen dan anders blijf ik roepen ooooooooo wil er nog 1 ahahahhaah

Ik kon na de tweede niet zeggen, dit nooit meer, wel hebben we lang getwijfeld moet ik zeggen.
En uiteindelijk er toch weer voor gegaan, klein Milan is nu 7 weken en ik vind het heerlijk, ik ben dus wel echt een baby moeder, ik vind het geweldig, lekker samen op de bank liggen, borstvoeding geven enz. Wachten op de eerste lachjes en ga maar door haha.
Maar ik heb voor mezelf nu wel zoiets van het is goed zo, we zijn compleet, riep ik onder de bevalling al

We blijven met z'n vijfjes, gezellig haha

ik ben ook echt een baby mama vind dat heerlijk ook die nachtvoedingen maar ik had makkelijke baby's kwamen 1 keer per nacht

onze kleintjes schelen niet zo veel
die van mij is van 12 aug
en dus beetje zelfde mama plakker en nu we vrijdag as gaan verhuizen tja breekt op met ook nog een peuter puber die rond loopt
maaaar ondanks dat ik jayden ook niet als makkelijk heb ervaren is het nu zon schatje houd zielsveel van beide en zou ze niet kunnen missen maar ook bij jayden als baby heel wat afgevloekt hoor veeeel huilen en jengelen enz
het is ook gewoon niet altijd roze geur en manen schijn
ik ben tijdens zwnagerschap van jayden echte feeks geweest en dat was voor erwin een reden om geen 2de te willen
nu zat ik zelf ook in een fase toen (lang verhaal) en deze zwangerschap was alles anders

heb ook al gezegt zou nog tig keer willen bevallen heeerlijk op de manieren hoe ik ne beide keren bevallen ben
maar die babys nee echt niet weer

maar goed zei al over jaar is wellicht anders

en dat is bij jou waarshcijnlijk ook zo
elke kind is anders elk moeder is ander en iedereen ervaart het anders
over jaar kan je er om lachen en denk je ach doe maar heel elftal

droomde stiekem altijd over ene tweling maar godddank is dat bij dromen gebleven
moet er echt niet aan dneken twee terglijk hoor

ik heb er nu 2 (jongens 1 van 3 jaar en 1 van 7 mnd) en ik vind het erg zwaar! dus ik heb nu zoiets 2 is genoeg ik snap je helemaal!
maar soms denk ik dat ik nog heel graag een meisje zou willen!
heeel stom en ondankbaar dat weet ik

fijn om die eerlijke verhalen te lezen.... toen ik net bevallen was had ik echt zoiets van: is dit het??? Is dit waar ik 5 jaar naar toe heb geleefd? Een huilende baby die niks wil en me hele nachten op houdt? Een wond in mijn buik die niet wilde genezen, ziekenhuisopnames.... drama!

Het had bij mij echt te maken met het feit dat ik alleen maar roze wolken had gehoord en gelezen op internet. Als ik vaker verhalen had gelezen of gehoord als in dit topic dan had ik er waarschijnlijk veel realistischer ingestaan. Maar je bent 5 jaar ergens voor bezig, medische molen en eeeeeindelijk is het raak, wat heeerlijk! Was ook zo hoor, maar mijn bevallingswolk was niet roze maar pikzwart en daarom heb ik ook een slechte start gemaakt met de kleine. Hij had ook reflux en huilde veel, moest een keer opgenomen worden... de afgelopen zomer is voor mij gewoon een zwart/grijs gebied geworden. Jammer, want het had allemaal mooier en leuker kunnen zijn denk ik.

Al met al geniet ik nu ontzettend van ons ventje en is hij vrolijk en echt een lekker kereltje. En ja, een handenbindertje... maar ach dat komt vast wel weer goed.

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

oo ano precies zo hier hoor soms denk ik koppijn en besef ik dat ik tegen uur of 17 nog maar een mok thee op heb gek dat je dan hoofdpijnn hebt

en anne idd het gaat over das voordeel van tweede je weet dat het goed komt zeker voor ze 18 zijn
mocht het dan niet goed zijn schop je ze er gewoon uit

hihi, na de eerste riep ik: nooit meer! Maar onze 2e boys is geboren toen onze oudste 3,5 jaar oud was. Nu is onze jongste dus bijna 2 jaar oud en nu begint het af en toe te kriebelen voor een 3e, maar ben nog niet overtuigd

Maar ik had ook niet zoiets van : ik zou er graag 3/4 willen, dat heb ik nooit gehad!

Ik wilde er altijd vier, het is bij drie gebleven omdat mijn man dat wel genoeg vond, helaas.
Moet wel zeggen dat ik na de tweede heel even dacht dat het genoeg was, een jongen en een meisje. Maar na 11 mnd gingen we toch voor de derde.
Ik heb makkelijke bevallingen gehad, geen makkelijke zwangerschappen ( zat ik rolstoel ) maar babytjes..... ooo wat heerlijk.
Ik vond het heerlijk om uren met ze te zitten en vond die uurtjes 's avonds met de baby alleen maar genieten.
De 2e en 3e sliepen pas door met 12 en 10 maanden maar dat maakte voor mij niets uit.

Ik vond de eerste wel zwaar maar dat komt door een heftige postnatale depressie en had ik alleen maar negatieve gevoelens. Kan er nu zo verdrietig van worden.

Quote Anoniem:

die van ons gaat ook alleen maar slapen met de stofzuiger aan anders gaat ze helemaal over de zeik en kan niet in slaap komen

Maar daar ben je dan toch zelf mee begonnen.
Ik hoor weleens van ouders dat kinderen bv nog met 3 jaar bij de ouders in bed liggen. Ik ben echt geen opvoedwonder ( krijg hulp voor oudste zoon ) maar slapen is altijd in eigen bed gebeurt en huilen...? jammer dan ze vallen vanzelf in slaap. Geen stofzuiger ofzo.

Ik riep "vroeguh" altijd dat ik geen kinderen wilde. Dat gehuil en die poepluiers was niet aan mij besteed.

Maar gevoel kan in de loop van de jaren gaan draaien.

Toen wij aan kinderen gingen beginnen duurde het lang voor dat ik zwanger werd. Dat werd een miskraam. Na 2 jaar (inclusief medische molen) na het starten was ik zwanger van baby die wel bleef zitten .

Mijn gevoel zei al snel dat ik er nog wel 1 wilde. En toen was ik heel snel zwanger.
Nadat de tweede was geboren voelde het dus nog niet compleet. En gingen we voor nummer 3. En daar was ik ook snel van zwanger.

Ook na de derde bleef het gevoel van compleet zijn weg. Dus gingen we nadenken over een vierde. Ik werd zwanger en kreeg een miskraam en dat bevestigde alleen maar mijn gevoel dat er nog een vierde welkom was.

Daarna raakte ik zwanger van nummer 4 en nummer 5.......
Helaas heb ik met 10 weken een gedeeltelijke miskraam gehad. En hebben we afscheid moeten nemen van de 5de. Maar gelukkig is de vierde wel gezond en wel ter wereld gekomen.

Maar nu is het klaar. Al zou er van mij nog wel 1 mogen komen. Maar met hele zware zwangerschappen en 3 miskramen tel ik mijn zegeningen.

Ik ben dus echt een babymama. Heerlijk zo klein lijfje tegen je aan. Het knuffelen... Heerlijk.

Nu is de oudste bijna 7 en de jongste is 10 maanden. Het gaat mij allemaal te snel

---

Oxalis Deppei                       Hoop, vertrouwen, liefde en geluk

Ik zei altijd dat ik 2 kindjes zou willen krijgen. Ik wilde er wel graag een ruime tijd tussen zodat ik ieder kind echt volop zou kunnen genieten. Dus toen mijn oudste naar school zou gaan zouden we voor een 2e gaan. Maar toen gingen we emigreren en uiteindelijk is de 2e in het buitenland geboren toen mijn oudste 6 was.

Een paar jaar na de 2e begon het toch weer te kriebelen.. dus uiteindelijk kwam er een 3e toen mijn 2e vier jaar werd en naar school ging.

En nu heb ik er 3.. en stiekem zou ik over een jaar of 2 toch nog wel een keertje willen..

Het hele zwanger zijn, de bevalling zelf, de babytijd eigenlijk gewoon alles! Ik vind het heerlijk!

En als het aan mijn vriend ligt hebben we er straks 7, maar dat gaat me net even te ver haha

---

I  ब्राम   स्मुश   जिद्दू   सेन्सी  सेलवर