Voorkeur geslacht

Persoonlijk heb ik het nooit gehad en begrijp het ook niet. Je wilt nog een kindje en dan weet je dat er 50/50 kans is op een geslacht. Kun je daar niet mee leven begin er dan niet aan.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

ik ben HET voorbeeld dat het echt kan en dat je daar totaal geen zeggenschap over hebt en ik ben van mening dat de taboe maar is verbroken moet worden 

ik ben namelijk van mening dat je een voorkeur kan vergelijken met een verliefdheid 
je KAN NIET KIEZEn op wie je verliefd word het overkomt je 
en dat is met een vvoorkeur exact het zelfde 

ik was heel klein toen ik riep ik word later mama ik wilde 2 of 4 kindjes 

maar helaas mijn leven liep anders en heel lang dacht ik dat t nooit meer zou gebeuren want ja ik wilde jong moeder worden 
affijn op mijn 27ste was ikz eer onverwacht zwanger en wat was ik zielsgelukkig ik wilde nietsliever dan een kindje

en toch met de echo was ik zo teleurgesteld ik kreeg een zoon 
het duurde even want ja immers hadden we vast nog een kans 
heb best even tranen moeten slikken maar goed al snel was ik om e zat ik vol in stoere kleertjes en blauwe spulletjes 
ik genoot 

affijn in 2010 zwanger van nummer 2 man wilde echt niet meer als 2 en dus dit moest gewoon een meisje worden dat wilde ik zo graag
ik leefde naar de echo toe en toen ........ik heb echt een week lang gehuild en gerouwd om het feit dat ik nooit een dochter zou krijjgen 
ik was zooo boos op mezelf want hey ik mocht een tweede kindje krijgen en jongens zijn ook leuk en waarom moet ik zo huilen waarom doet het nou zo'n pijn 
maar het was er en ik kon dat niet weg stoppen . het voelde echt als rouw periode 
na die week ging het beter ik storte me weer op de stoere dingen en de parkitische dingen want heey nu hoefde we niet alles neiuw te kopen konden ze samen spelen en was ik zielsgelukkig met mijn zoons 

Tot er dus een pun kwam ergens eind 2013 dat de jongens spraken over een broertje of zusje en dat man daar dus ineens in mee ging en ze zelfs een beetje opjutte 
ergens in mij ging er weer een kriebel door me heen .maaaaaar wilde ik dit wel ....
wilde ik alleen een meisje of wilde ik dolgraag een derde kindje 
ik heb daar echt even tijd voor nodig gehad m dat te plaatse en uiteindlijk kwam ik tot het besluit dat ik graag een derde kindje , als het een jongen zou zijn zou dat super zijn want ja daar had ik ervaring mee , als ik goed nadacht vond ik een meisje maar eng zeker met mijn geschiedenis dus ja we zouden voor een derde gaan . 
En dat was een meisje . ik was zielsgelukkig want stiekem kwam mijn wens dus toch uit .....maar toch was een jongen ook zeker welkom geweest 

nu is mijn gezin compleet niet omdat ik nu een meisje heb maar gewoon omdat ik er klaar mee ben . heel fijn als kleine wat zelfstandiger is of zelfs straks naar school gaat( ga nog 1,5 jaar heel hard genieten hoor) maar zo lekker geen rekening houden met enz het is goed zo 

maaar mensen die zeggen voorkeur kan niet
je bent toch blij met je kind enz dat is echt onzin je hebt t niet voor t zeggen 
mocht mijn wens naar een meisje zo enorm sterk zijn geweest dat er alleen daarom een derde moest komen was de derde er nooit geweest

ja ik had ook een enorme voorkeur...ik wilde zo graag een zoon!
(2 x gelukt overigens)

als er tijdens de 20 weken echo had gebleken dat er een dochter zou komen was ik wellicht ook happy geweest en had ik.nog even de tijd om aan idee te wennen

zo extreem als.jij nu omschrijft.dat je hiervoor je kinderwens wil laten varen had ik.niet en snap ik ook niet eerlijk gezegd...

Nee hoor, de meeste moeders met meerdere kinderen van hetzelfde geslacht zijn teleurgesteld als het volgende kindje weer een meisje/jongen is. Komt wel goed joh ik heb nog nooit gehoord dat iemand het kind na de bevalling weggeeft omdat ze het niet wil omdat het weer een meisje is  Teleurstelling mag. Als je het kindje eenmaal in je armen hebt zul je ongeacht het geslacht er net zoveel van houden als van de anderen.

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

Nou ja voorkeur....niet echt.
ik was al superblij dat ik kinderen kon krijgen na twee miskramen.
en er waren/zijn zoveel mensen bij wie het nooit lukte, of na heeeel veel problemen eindelijk toch wel lukte ( zowel om mij heen en hier op ML en ook op BB) 

maar ik kreeg na twee miskramen m’n zoon en dat was geweldig.
m’n tweede na 4 jaar, ik vond een jongen wel makkelijk , maar het werd een meisje ❤️ Van beide iets dus. Ik heb het nooit van te voren willen weten. Ik liet mijn verrassen bij de geboorte .

maar ik moet zeggen dat m’n zoon stukken makkelijker was en is dan mijn dochter 😉

Ik had ook een voorkeur, en dat was voor mij een van de redenen om het geslacht te willen weten voordat het kindje er was. Juist omdat ik het niet eerlijk zou vinden om tegenover het kindje dat ik bij de geboorte ook iets van teleurstelling zou kunnen voelen over het geslacht.

Dat had ik nu al verwerkt tijdens de zwangerschap en natuurlijk ben je uiteindelijk blij met dat je een kindje mag krijgen en als ze er eenmaal zijn - vraag je je af waarom je ooit het andere geslacht gewild had.

Ik was duidelijk genezen toen er jongetjes over de vloer kwamen om te spelen en die gewoon in hun jongetjes zijn op zijn kop op de bank lagen, altijd in beweging waren, meer van het stoeien en aan elkaar zitten waren enzovoort. Ik werd er compleet onrustig van - en helemaal extra blij met mijn meiden.

Ik vind dat je best een lichte voorkeur mag hebben, maar dat je wel blij moet zijn als het niet het geslacht van je voorkeur is. Weet je niet of je daar wel blij van kan worden, dan moet je er maar niet aan beginnen. Je koopt geen pakje boter en je kan het ook niet inruilen, dus je moet heel zeker zijn dat je een KIND wilt en niet enkel een jongen of en meisje. Een kind verdient ouders die hem of haar echt wensen, ongeacht het geslacht.

En die vergelijking over verliefd worden vind ik persoonlijk een beetje mank gaan, want je kiest inderdaad niet op wie je verliefd wordt. Verliefdheid overkomt je, dus weet je van tevoren niet of je verliefd wordt op een jongen of een meisje.

Voorkeur vind ik helemaal prima.... Zoalng je geen afkeur hebt, lijkt mij er niks aan de hand. Ken t ook niet als taboe eigenlijk...

Ik heb dat ook helemaal NIET gehad en kan mij er eerlijk gezegd ook weinig bij voorstellen. Heeft met achtergrond te maken. In 2015 kregen wij het bericht dat de kans op kinderen eigenlijk 0,0% was. Uiteindelijk in 2017 zwanger geworden. En heb mij alleen maar bezig gehouden met het feit dat het een wonder was dat ik zwanger werd en vanaf dan richting elke meetpunt (12 weken, 20 weken, 26 weken) naar de bevalling. In 2018 bevallen van een zoon. En in 2010 kregen we nog een kadootje; onze dochter.

En....stiekem hopen op een ander geslacht? Vanuit de praktijk kan ik zeggen dat dat echt niet zo is. Mijn vader heeft 4 dochters gekregen en in mijn omgeving zijn er altijd mensen geweest die (ook nu nog) uitspreken hoe ontzettend blij mijn vader na elke bevalling was met het kindje dat was geboren. Juist buitenstaanders maken opmerkingen als 'hoe kun je nu blij zijn met een 3e/4e dochter?' of 'dit is niet wat de Bijbel zegt' (hij kreeg zonen en dochters) die nieuwbakken ouders heel onzeker kunnen maken. 

En ja...ik ben nog echt van de 'oude stempel' dat je kinderen krijgt en dat je daardoor ook maar afwachten moet WAT je krijgt.

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

Nou Ja... hiervoor onze wens aan de kant schuiven is ook weer zowat. 
Hoe dan ook is het natuurlijk ontzettend welkom. Ik merk alleen dat er wel echt een voorkeur is. Ook vanuit onze andere kinderen. De hele familie heeft het ook al over hoe leuk een jongen zou zijn. Toen we een paar maanden geleden de stap namen om er weer voor te gaan was mijn voorkeur wel een stuk minder. Misschien nu ook wel juist gegroeid door de opmerkingen over hoe leuk een jongen zou zijn. Ik weet het niet 🙈 
Ik merk ook wel dat ik het mezelf een soort van kwalijk neem een voorkeur te hebben. Dat ik al blij mag zijn als het überhaupt lukt. Maar toch.... het blijft 'spoken'. 

Heb er inderdaad ook aan zitten denken om jou een berichtje te sturen Angelique 🙈

Voorkeur dat heb je of dat heb je niet.  Dus dat anderen dat niet hebben? Wat koop je ervoor?

Bij het eerste kindje had ik nog geen voorkeur. Bij de 2e en lichte, bij de derde een meer sterke en bij de 4e een hele sterke. Voor een meisje. 
Tja ik heb 4 jongens en ik heb een ongelooflijk jongens gezin.
Ik voel het als gemis dat het niet wat uitgebalanceerder is. Bij ons draait alles om wielen, techniek, stoer en piemels.  Het versterkt elkaar ook!!
De dynamiek is anders als het "gemengd"is. Alle vriendjes die naar huis komen zijn 95% van de tijd ook weer mannetjes met mannetjes praat.  ik heb geregeld 9 jongetjes aan de tafel zitten. Mijn huis wordt geregeerd door testosteron. 
Ik hou wel ongelooflijk van mijn mannetjes. En elk van hen is perfect voor mij zoals hij is. Sterker nog, als iemand nog een lief klein menneke neerzet bij mijn voordeur in een wiegje, dan wordt die ook met liefde groot. Maar toch had ik graag OOK een meisje gehad.

Zolang het voorkeur is , maar geen vereiste voor je liefde, is er niet zoveel aan de hand.. Jij bent de enige die weet hoe groot je voorkeur is, of dat het eigenlijk een eis is. 

Als je het zelf ethisch verantwoord vind en je hebt de middelen kun je nog op zoek naar een kliniek die doet aan gender selectie. Voor mij persooonlijk een forse brug te ver. Maar wel een optie. 

Toen ik zwanger van de tweede was hoopte ik stiekem op nog een meisje... Maar zij bleek bij de geboorte een hij te zijn met alles erop en eraan! Was vanaf het eerste moment verliefd om het kleine mannetje. Inmiddels is het kleine mannetje niet zo klein meer (1.85) en ik ben nog steeds even gek op hem als op zijn grote zus. Ik word soms gek van beiden, maar dat heeft dan weer een andere oorzaak

Quote duifje:

Ik vind dat je best een lichte voorkeur mag hebben, maar dat je wel blij moet zijn als het niet het geslacht van je voorkeur is. Weet je niet of je daar wel blij van kan worden, dan moet je er maar niet aan beginnen. Je koopt geen pakje boter en je kan het ook niet inruilen, dus je moet heel zeker zijn dat je een KIND wilt en niet enkel een jongen of en meisje. Een kind verdient ouders die hem of haar echt wensen, ongeacht het geslacht. En die vergelijking over verliefd worden vind ik persoonlijk een beetje mank gaan, want je kiest inderdaad niet op wie je verliefd wordt. Verliefdheid overkomt je, dus weet je van tevoren niet of je verliefd wordt op een jongen of een meisje.

ik doel vanzelfsprekend niet op het feit dat je verliefd word op je kind ongacht 
ik maak de vergelijking enkel omdat het je overkomt 
een voorkeur overkomt je je kan niet kiezen maar de voorkeur is er wel 
ongeacht ben ik van mening dat je op al je kinderen verliefd zal zijn 
maar voorkeur heb je niet in de hand het overkomt je net als verliefd worden dat overkomt je er is geen keus 

Quote Gewoon:

Nou Ja... hiervoor onze wens aan de kant schuiven is ook weer zowat.  Hoe dan ook is het natuurlijk ontzettend welkom. Ik merk alleen dat er wel echt een voorkeur is. Ook vanuit onze andere kinderen. De hele familie heeft het ook al over hoe leuk een jongen zou zijn. Toen we een paar maanden geleden de stap namen om er weer voor te gaan was mijn voorkeur wel een stuk minder. Misschien nu ook wel juist gegroeid door de opmerkingen over hoe leuk een jongen zou zijn. Ik weet het niet 🙈  Ik merk ook wel dat ik het mezelf een soort van kwalijk neem een voorkeur te hebben. Dat ik al blij mag zijn als het überhaupt lukt. Maar toch.... het blijft 'spoken'.  Heb er inderdaad ook aan zitten denken om jou een berichtje te sturen Angelique 🙈

omgeving doet ook veel he 
hier was het ook altijd je hoopt zeker weer ,,....uhh nee een jongen is wel zo makkelijk eigenlijk 


en nu ook steeds ja jij wilde een meisje ....uhhhhh mijn meid is stuk rustiger als mijn jongens hoor 
die ene keer dat ze ff driftig doet hey mag het het is ook een peuter he ......



en mag dan twee jongens hebben maar zijn geen jongens jongens 
de oudste is erg opzichzelf en houd helemaal niet van stoere jongens dingen geef hem een scherm en het is al snel goed 
hij lijkt erg op mij 

de middelste is wel een mannetje maar ook met klein hartje . heeft meer vriendinnetjes als vriendjes en als hij een feestje geeft zijn er 4 meiden en 2 jongens die net als hij wel rustig zijn . dus het testosteron huis herken ik ook niet echt 

ach weet je elk kind is uniek jongen meisje wat maakt t uit 
voor zelfde geld was onze jongste en jongens meisje geweest liep ze in stoere broeken enz , ze is een echt meisje meisje inc jurkjes prinssessen enz en daar is ze dan ook heel duidelijk in . 
wat voor kleren wil je aan? sesse juk 
wat voor haren? notjes koningin 

tja ook niet altijd heel makkelijk maar genieten doen we 

voor zelfde geld krijg je een jongen en dan word het een doetje die graag in jurkjes loopt kan ook he ....het is je kind en dat is allang goed houden van doe je toch wel 

Ja ik vind het altijd vreselijk van die vaders die dan een zoon moeten omdat ze dan kunnen voetballen 🙄
soms zie ik jochies die dan helemaal aangekleed worden als een voetballer , en ze moeten op
voetbal , terwijl het een heel zacht aardig jochie is die niet eens houdt van voetbal.
waarom toch? Dat ellendige voetbal altijd 😡

of ze moeten een meisje , en dat kind krijgt rokjes en jurkjes terwijl dat kind liever in bomen klimt. 

Laat het kind gewoon lekker kind zijn en doen wat het zelf wil.

Omgeving kan zeker veel doen, had ik dan niet met de voorkeur, maar wel met het wennen.
Had altijd op neefjes gepast, had zelf eerst een zoon en toen 'ineens' een dochter.
Vond het geweldig, maar moest er dus wel erg aan wennen.
Kraamhulp vroeg 'je vind het toch wel leuk een meisje', daar schrok ik wel van, want ik was heel blij me haar, maar t was gewoon een kwestie van wennen.

En het komische is nu eigenlijk....t is af en toe net een knul, echt geen meisjes-meisje

Quote Dano:

Ja ik vind het altijd vreselijk van die vaders die dan een zoon moeten omdat ze dan kunnen voetballen 🙄 soms zie ik jochies die dan helemaal aangekleed worden als een voetballer , en ze moeten op voetbal , terwijl het een heel zacht aardig jochie is die niet eens houdt van voetbal. waarom toch? Dat ellendige voetbal altijd 😡 of ze moeten een meisje , en dat kind krijgt rokjes en jurkjes terwijl dat kind liever in bomen klimt.  Laat het kind gewoon lekker kind zijn en doen wat het zelf wil.

Mijn zoon heeft op dansles gezeten... gewoon omdat hij het zelf echt heel erg graag wilde. Nou prima toch

Ja helemaal leuk toch sammy??
lekker doen wat ze zelf willen doen.
en ja, als mijn dochter op voetbal wil dan mag ze. ( al hou ik helemaaaaaal niet van voetbal, maar dat is een ander verhaal 😂)

Ik heb er nooit een probleem van gemaakt! Geloof dat mensen (opa's en oma's) zich er drukker omgemaakt hebben dan wij zelf. Terwijl het in het type dans wat hij deed helemaal niet raar was om daar als jongen te staan. In zijn groep danste wel meer jongens.
Wij houden stiekem ook niet zo van voetbal

Ik had bij de tweede wel een voorkeur voor een meisje.
Gewoon..... omdat ik al een jongen had..... simpel.
Het leek mij leuk om van beide 1 te hebben.
Maar...... de tweede bleek ook een jongen..... uuuhhh oke! Ook leuk! 2 jongens wat gezellig!
Het zijn ook echte jongens met veel testosteron en echte vriendjes en broertjes....

Mijn vriendin heeft 2 meiden.
Wat was ze blij, ze hoefde niet langs het voetbalveld te staan...
Uuhhh KARMA!
De oudste is een stoere meid die op voetbal zit en de jongste wil ook gaan voetballen.
We lachen hier samen vaak smakelijk om.

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Hier lichte voorkeur bij de 1e, ik hoopte op een jongen die snapte ik tenmiste ( ik heb 3 broers)
De eerste werd een meid bij de 2e leek het mij heel leuk als het weer een dochter zou zijn dan had mijn oudste een zusje ( een stille wens van mijzelf meer omdat ik graag zussen had gewild)
Bij de 3e zwangerschap maakte het ons totaal niet uit weer een dochter was net zo gewenst.
Nu 3 meiden verder en ik ben nog steeds zo blij met mijn dochters en met jongens weet ik zeker dat ik net zo blij geweest zou zijn.
Stel er zou een 4e komen zou een meisje ook weer superleuk zijn.

Ik denk dat je voor jezelf best een voorkeur mag hebben. Maar je wel moet realiseren dat je dat hebt en dat dat straks niet voor het mogelijk toekomstige kindje op een of andere manier nedelig mag zijn. Dus als je je er niet overheen zou kunnen zetten als het niet het gewenste geslacht blijkt te zijn dan is het wellicht beter om er niet aan te beginnen. Kun je je er wel overheen zetten, dat je het even jammer vindt is niet erg, en blij zijn met welk kindje dan ook dan is het niet zo erg. En noooit zoiets aan het betreffende kind zeggen of in bijzijn van kinderen.  

Persoonlijk had ik het niet zo heel erg, ik wilde graag een kindje en geen puppy of cavia ( ik kan me gevoelsmatig nooit voorstellen dat er een compleet kind uit komt met alles erop en eraan, uiteraard weet mijn verstand dat wel hoor). Maar iedereen is anders. Bij ons in de buurt was vroeger een gezin met 7 kinderen en de laatste was als enige van een ander geslacht, ook een beetje uit voorkeur, maar de voorgaande 6 hebben er beslist geen hinder aan ondervonden. Ouders gingen net zo lang tot....maar toen had je meer grote gezinnen. 

Quote XXX:

Ik had bij de tweede wel een voorkeur voor een meisje. Gewoon..... omdat ik al een jongen had..... simpel. Het leek mij leuk om van beide 1 te hebben. Maar...... de tweede bleek ook een jongen..... uuuhhh oke! Ook leuk! 2 jongens wat gezellig! .

Ja dat was bij mij precies zo.
Bij de eerste maakte het me echt niet uit wat we kregen, zowel een jongen als een meisje was van harte welkom. We wisten ook niet wat het werd van te voren. Zelfs de eerste minuut na de bevalling wisten we het niet. Onze zoon kwam er uit, maar we waren ze blij, dat we niet eens vroegen wat het was. Haha, zo grappig. De verloskundige vroeg: weten jullie al wat het is. Oh ja, eh nee...  Een prachtige knul dus!!!
Toen ik zwanger was van nummer 2 wilde ik heeeel graag een meisje. We wilden dit keer wel weten wat het werd, want wilde heel graag een jongens of meisjes kamer maken. En... het was een meisje. 
Ik kan me dus wel voorstellen dat je een voorkeur hebt. Maar was het bij ons wederom een knul geworden, dan was ik natuurlijk ook heeel blij geweest hoor.

---

Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben!

Jahoor hier ook een voorkeur. Ik dacht als de eerste ewn meisje is, dan is dat maar binnen. Leek me geweldig al die jurkjes, strikjes en vlechtjes...en al dat roze 

Resultaat:
Een dochter die vanochtend in dr tuinbroek met scheuren heel trots haar nieuwe longboard showde aan de jongens op het schoolplein. En om de haverklap roept dat ze genderneutraal is 
Ze heeft een hekel aan roze en aan haar haar mag ik al helemaal niet komen

Maar wat ben ik toch gek op die stoere chick 

---

The most dangerous place on earth is between a mother and her child

Hier dan 2 dochters maar totaal verschillend.. De omgeving vond dat mijn man wel een zoon "verdiende" dus er zou vast wel een 3e komen.. Hell no.. En toch staat hij 1x in de week op het voetbalveld om zijn meiden (team jongste dochter) te trainen en op zaterdag langs de kant om ze te coachen. Zij klimt gerust in een boom met rokje, of springt met haar kerstjurk het water in omdat er een bal in ligt en de jongens die er niet uit durven halen. Dus ook dat zegt niks haha..

Omdat ik nooit voorkeur heb gehad wilde ik ook het geslacht niet weten voor de geboorte, zag (en zie) daar de meerwaarde niet van. Ik vond het heerlijk om over namen te fantaseren, of het een jongen of een meisje zou zijn. 

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Ik hoopte altijd wel dat ik een meisje zou krijgen...waarom ? Geen idee..omdat ik me er mee kon identificeren of zo ???

Maar toen ik zwanger was boeide het me toch echt niks en wilden we het ook niet weten. Toen het een dochter was, was ik blij. (Weet honderd procent zeker dat als ze een jongen was ik net zo blij zou zijn)

Bij de 2e maakte het me echt weer niks uit. Dochter was zo leuk, dus daar nog een van hebben zou geweldig zijn, maar een zoon hebben was ook tof want die hadden we nog niet.
Super nieuwsgierig hebben we toen wel geslachtsbepaling laten doen. En blij met de zoon die we toen kregen.

Kan me een lichte voorkeur wel voorstellen, maar wel met die verstanden dat je weet dat het 50% kans is dat het het het andere geslacht wordt en dat je daar dan ook van houdt en blij mee bent.

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Precies Jolanda !! Dat had ik ook. Ik vond het juist superleuk om het NIET te weten. Ik had bij de eerste een donkerblauw broekje en wit T-shirt klaar gelegd, voor een jongen of een meisje, en gewone kleuren gekocht. Na de geboorte zou ik meer specifiek gaan kopen. Dit werd een zoon. ( na een kwartier ofzo zei het ziekenhuis weten jullie het geslacht al?? Uuu nou nee 😂)

bij de tweede was er een 20 weken echo ( was er nog niet bij de eerste, 15 jaar geleden) maar toen wilde zowel man en ik het ook niet weten. Lekker keuvelen over jongensnamen en meisjesnamen. Kamertje in basiskleuren . Voordeel ; ik hield niet zo van roze.

ik kreeg een dochter. Het eerste wat ik zei was EEN MEISJE!?? Wat moet ik met een meisje 😱😂😂 en toen euforie . Dit alles dus is 5 seconde ofzo 😂 maar wat waren wij blij met ons meisje. Maar het boeide allemaal niet, jongetje/meisje. Ik was allang blij dat de geboorte achter de rug was.

en roze houdt ze niet zo van, net als ik. Spijkerbroeken wil ze niet aan want die zitten niet lekker 🙄 
maar de rokjes moeten vooral zwart zijn....
eigenwijs 😂

Wij wisten bij beide ook niet wat we zouden krijgen. Ik vind die verrassing bij de bevalling zo leuk. Het boeide ons na 4 miskramen bij onszelf en 2 doodgeboren kindjes in onze omgeving ook totaal niet wat we zouden krijgen. Als alles maar goed zou verlopen en we een gezond kind zouden krijgen. 

De 1e was een dochter, en dat gevoel heb ik de hele zwangerschap gehad. We hebben een paar jaar de roze/staartjes/rokjes fase gehad. Alhoewel ik zelf ook nooit een meisje-meisje ben geweest en het roze voor mijn dochter vaak in een stoere uitvoering kocht. En ze klom met die roze rokjes keihard in de hoogste bomen. Toen ze een jaar of 7 was kondigde mevrouw aan dat ze geen roze meer aan wilde haha! En ze is nu 14 en nog steeds een stoere puber dame die vrijwilligerswerk op een manege doet en daar ook mag rijden. Een droom die is uitgekomen. 

De 2e was een zoon, ik had tijdens de zwangerschap echt geen idee wat het zou worden. Uiteraard de opmerking gehad "dat we nu vast wel een zoon wilden", dat vond ik zo stom. Mijn man had een 2e dochter net zo leuk gevonden (en ik ook). Ik vond het alleen wel heel moeilijk om een 2e meisjesnaam te verzinnen! Mijn zoon heeft wel op voetbal gezeten, want al zijn vriendjes gingen ook op voetbal. Uiteindelijk bleek het niets voor hem te zijn (en wij zijn ook geen voetbal fanaten). Hij is vrij zachtaardig en rustig van aard, en hij hield niet van het competitieve binnen de voetbal. Hij zit nu al een paar jaar op breakdance en dat is helemaal zijn ding. 

---

[youtube] " frameborder="0" allowfullscreen>